Non-dualiteit… Wat is het eigenlijk?

In de kern? Niet twee, maar één! Of je nu wetenschapper of religieus bent, iedereen vindt waarheid in het feit dat alles energie is. Dat is fascinerend! De één noemt het wellicht God en de ander misschien neutronen. Weer een ander noemt het Non-dualiteit, flow, het Universum of ‘The Spirit World’. Hoe we het ook interpreteren, formatteren of conceptualiseren en welke termen het ook zijn die met jou resoneren: het is allemaal energie.

Het gaat om elke vorm van interpretatie loslaten en vanuit de kern doorzien. Vóór interpretatie ligt perceptie, zintuiglijk waarnemen. Daarna maakt het verstand het tot een ervaring, welke subjectief is, nietwaar? De ervaringen vormen een constructie van een persoon en we verwijzen naar deze persoon met het woordje ‘ik’. 

Zie je ze vliegen?

Ik herhaal. Alles is dus energie en energie kan niet vergaan, wel van vorm veranderen en het is er altijd. Soms noem ik Non-dualiteit ook een vorm van eenheidsbewustzijn, maar dit is gewoon een synoniem. 

Soms, op die momenten waar je even de tijd en aandacht even helemaal kwijt bent, dan is het er eventjes. Op die momenten waar je volledig opgaat in het moment voel je het. Omdat het er altijd is, zal je vaak horen dat hen die vanuit het perspectief of de filosofie van Non-dualiteit leven, zeggen dat je al verlicht bent!

Het gaat om het zien, erkennen en vooral het leren te onderscheiden, doorzien wat er op verstandelijke ik-niveau (de doener) gebeurd.

Wat voegt het toe?

Ja, iets in je hoofd vraagt het zich af… ‘Leuk Stefan, maar wat heb ik er aan?’. Geen gekke vraag, want het verstand wil altijd alles maar begrijpen. Hoe gehecht ben je aan jouw verstand, jouw denken? Ben je jouw denken? Jouw gedachten? Ontleen je jouw persoonlijkheid uit jouw koppie?

Jouw verstand, jouw persoonlijkheid of identiteit zijn onderdeel van het grote geheel. Niks wordt weggesneden of veroordeelt tot niet goed. Uitzoomen en zonder oordeel kijken, vrij van belastende en zware emoties, dat staat hier centraal.

Dissociëren, onthechten, afstand nemen van alles dat je een verhaal, betekenis en aandacht hebt gegeven. Daar gaat het om.  Alles dat je vanuit een andere hoek kunt bekijken is duaal, daar gaan we: niet werkelijk.

Wat Non-dualiteit óók is

Het gaat ook met name om het inzien dat dezelfde verstandelijke interne processen bij iedereen gaande is, onze ‘common humanity’. Dat we allen onderdeel zijn van de kern, de energie en zelfs liefde. Want liefde is ook zonder oordeel en is er ook altijd en is onvoorwaardelijk.

We manifesteren ons als mens op deze wereld, maar de wereld heeft geen oordeel over ons. Zo zouden we elkaars wereld kunnen zien en ervaren. Zo is alles één. Één bewustzijn, één liefde, één energie, dus non-duaal.

De natuur als voorbeeld

De natuur demonstreert eenheidsbewustzijn in actie: de natuur IS. Er is geen denken aanwezig, het is volledig vrij van zorg en geeft zich aan niets en alles over, zonder daar een keus voor te hebben hoeven maken. Dit is de energie van eenheidsbewustzijn! Daarom voelen wij ons fijn en ontspannen in de natuur en zoeken we haar/hem/het op.

De natuur representeert de vrijheid die bij ons onder het denken bedolven ligt… en waar wij allen een weg naartoe kunnen creëren. Misschien de weg vooruit, misschien de weg terug, het is net hoe je het bekijkt, hoe dan ook; er is een bron. Hoe keer je terug naar de bron?

Is jouw wereld plat?

Stilte, rust en leegte lijken een groot verlangen bij velen te zijn, want het verstand lijkt deze punten met man en macht te vermijden. Het gebruikt afleiding, angst, verleiding en twijfel. Het verstand lijkt maar niet in te zien dat het onderdeel is van het grote geheel. Het is de tegenstelling van de natuur waar alles mag zijn. Dat terwijl de natuurlijke (ver)stand neutraal is.

Er is een wereld geschapen en alles daarbuiten mag niet naar binnen. Ooit dacht men dat de wereld plat was. Niemand ging de zee op, want je zou op een gegeven moment van de wereld af vallen. Misschien als iemand ons voor is gegaan en een kaart heeft gemaakt zodat we een uitgestippelde route kunnen volgen.

Dit principe is vaak toepasbaar indien men volledig vanuit het verstand leeft en emoties gelinkt zijn aan ons doen, denken, laten en worden alleen gedreven door onze primaire behoeftes. We willen best op avontuur, maar we keren vaak terug naar wat we kennen en vertrouwd is.

Non-dualiteit en de kracht van de eenvoud

Alles groeit en bloeit in de natuur, er kan niets afgedwongen worden. De samenwerking met het weer is een wonder. Ook de dieren leven volgens het principe van eenheidsbewustzijn en zijn dus onderdeel van het geheel. Zo heeft alles een deel in het geheel.

Het lijkt erop dat de mens in het algemeen, de kracht van de eenvoud als iets onbereikbaars zien. We moeten er toch iets voor doen? Of dat ‘iets’ nu dagen, maanden of jaren inhoud spreekt veel meer aan. We denken nu eenmaal in patronen en strategieën, want dat is wat en hoe het ons geleerd is… en onze hersenen nu eenmaal werkt.

Voorbijgaan aan de hersenen; dat zou mooi zijn, nietwaar? Terug naar de eigen natuur. Daar waar het ego en primaire behoeftes niet de wortels zijn, maar een tak aan de boom. Waar alles dat je je inbeeld herkend wordt als reflectie in een rivier die constant verder stroomt…